Και μοιάζει η ημέρα σαν να `χει ενωθεί με τη νύχτα
και μοιάζει ο θάνατος σαν να `ναι η ζωή για μένα
και της καρδιάς μου οι χτύποι φαίνονται στην οθόνη
σαν μια ευθεία γραμμή συνεχόμενη
και μοιάζει ο χρόνος που δίχως να θέλεις σταμάτησες
διπλά να `χει ταράξει στο πρόσωπό μου
και με `χει αλλάξει
Και νιώθω το φόβο στο στήθος μου μέσα
πικρό σαν απομεινάρι από καφέ σε φλιτζάνι
και βλέπω το φως στου μυαλού στο δωμάτιο
όσο πάει κάθε μέρα λίγο λίγο να σβήνει
και μες στον καθρέφτη το πρόσωπό μου αλλάζει
και γίνεται ένα πρόσωπο άλλο, που δεν το γνωρίζω
και με τρομάζει
Παραλύω,
νιώθω τον κόσμο κάτω απ’ τα πόδια μου να χάνεται
σαν να πηγαίνω πρώτη μέρα στο σχολείο, Αύγουστος
και στην καρδιά μου το θερμόμετρο να δείχνει μείον δύο
Παραλύω,
τα φρένα τρίζουνε η κόρνα ουρλιάζει
δίπλα μου περνάει ξυστά το λεωφορείο
και έχω στην σκέψη πως θα πρέπει κι άλλο χώρια σου να ζήσω
παραλύω
Και βλέπω τη ζωή μου σαν ένα τοίχο γιγάντιο
να υψώνεται στο τέρμα του δρόμου
κι οι φωνές των παιδιών στην αυλή του σχολείου
σαν πένθιμο στα αυτιά μου ηχούν εμβατήριο
κι ο δρόμος που κάποτε με έβγαζε
στου σπιτιού σου απ’ έξω την πόρτα
τώρα πια δεν υπάρχει
|
Ke miázi i iméra san na `chi enothi me ti níchta
ke miázi o thánatos san na `ne i zoí gia ména
ke tis kardiás mu i chtípi fenonte stin othóni
san mia efthia grammí sinechómeni
ke miázi o chrónos pu díchos na thélis stamátises
diplá na `chi taráksi sto prósopó mu
ke me `chi alláksi
Ke niótho to fóvo sto stíthos mu mésa
pikró san apominári apó kafé se flitzáni
ke vlépo to fos stu mialu sto domátio
óso pái káthe méra lígo lígo na svíni
ke mes ston kathréfti to prósopó mu allázi
ke ginete éna prósopo állo, pu den to gnorízo
ke me tromázi
Paralío,
niótho ton kósmo káto ap’ ta pódia mu na chánete
san na pigeno próti méra sto scholio, Avgustos
ke stin kardiá mu to thermómetro na dichni mion dío
Paralío,
ta fréna trízune i kórna urliázi
dípla mu pernái ksistá to leoforio
ke écho stin sképsi pos tha prépi ki állo chória su na zíso
paralío
Ke vlépo ti zoí mu san éna ticho gigántio
na ipsónete sto térma tu drómu
ki i fonés ton pedión stin avlí tu scholiu
san pénthimo sta aftiá mu ichun emvatírio
ki o drómos pu kápote me évgaze
stu spitiu su ap’ ékso tin pórta
tóra pia den ipárchi
|