Ακούς εκεί έτσι να φύγει με μια φτηνή δικαιολογία
η κάθε λέξη της με πνίγει, ξέρω ζητούσε ευκαιρία
ήθελε λέει να ηρεμήσει, το χωρισμό έτσι τον λένε
τα μάτια μου άφησε να κλαίνε
Παραμιλάω και περπατάω
όλα μου φταίνε κλαίω και γελάω
παραμιλάω και δεν αντέχω
την αγαπάω μα δεν την έχω
Όσα μου είπε τα ’χει ξεχάσει δεν έχουν πια καμία αξία
απ’τη ζωή της έχω περάσει γι’αυτήν δεν έχω σημασία
μου ζήτησε να μείνει μόνη το χωρισμό έτσι τον λένε
τα μάτια μου άφησε να κλαίνε
Παραμιλάω και περπατάω
όλα μου φταίνε κλαίω και γελάω
παραμιλάω και δεν αντέχω
την αγαπάω μα δεν την έχω
|
Akus eki étsi na fígi me mia ftiní dikeologia
i káthe léksi tis me pnígi, kséro zituse efkería
íthele léi na iremísi, to chorismó étsi ton léne
ta mátia mu áfise na klene
Paramiláo ke perpatáo
óla mu ftene kleo ke geláo
paramiláo ke den antécho
tin agapáo ma den tin écho
Όsa mu ipe ta ’chi ksechási den échun pia kamía aksía
ap’ti zoí tis écho perási gi’aftín den écho simasía
mu zítise na mini móni to chorismó étsi ton léne
ta mátia mu áfise na klene
Paramiláo ke perpatáo
óla mu ftene kleo ke geláo
paramiláo ke den antécho
tin agapáo ma den tin écho
|