Για τη μαμά μου είσαι ένας αλήτης
Για την παρέα σου είσαι βασιλιάς
Για σένα τον ίδιο θα `σαι πάντα ένα αίνιγμα
Για μένα ο πιο κακός μπελάς
Στο λεωφορείο, στο σπίτι, στο γραφείο μου
προσπαθώ και ξαναπροσπαθώ
Να βρω έναν τρόπο να σου αντιστέκομαι
και την καρδιά μου να την τιμωρώ
Αχ, Δεν είναι τραγούδι αυτό
Αχ, Είναι παραμιλητό
Ακούω φωνές απ’ έξω κι από μέσα μου
Συκοφαντίες για σένα όλο μου λες
Μα κάθε μέρα στο άχαρο τραγούδι μου
Πάντα εσύ είσαι το ρεφρέν
Στο λεωφορείο, στο σπίτι, στο γραφείο μου
Μόνη μου βρίσκω χωρίς να προσπαθώ
Άλλον ένα τρόπο μέσα σου να χάνομαι
Άλλον ένα τρόπο να σε αγαπώ
|
Gia ti mamá mu ise énas alítis
Gia tin paréa su ise vasiliás
Gia séna ton ídio tha `se pánta éna enigma
Gia ména o pio kakós belás
Sto leoforio, sto spíti, sto grafio mu
prospathó ke ksanaprospathó
Na vro énan trópo na su antistékome
ke tin kardiá mu na tin timoró
Ach, Den ine tragudi aftó
Ach, Ine paramilitó
Akuo fonés ap’ ékso ki apó mésa mu
Sikofantíes gia séna ólo mu les
Ma káthe méra sto ácharo tragudi mu
Pánta esí ise to refrén
Sto leoforio, sto spíti, sto grafio mu
Móni mu vrísko chorís na prospathó
Άllon éna trópo mésa su na chánome
Άllon éna trópo na se agapó
|