Στην Ανδαλουσία ζούσε μια φορά
δράκος με γαλόνια και λογιών φτερά
ρήμαζε τα σπίτια του φτωχού κοσμάκη
κι έσταζε η καρδιά του πίσσα και φαρμάκι
Παραμύθι παραμύθι
που ‘ναι τόσο αληθινό
Με πουγκί γεμάτο κι άδεια κεφαλή
διάλεξε για νύφη τη μοιριόκαλη
μα η γλυκιά αγάπη ο λαός το ξέρει
όταν την αρπάζεις γίνεται μαχαίρι
Παραμύθι παραμύθι
που ‘ναι τόσο αληθινό
Ξόφλησεν ο δράκος ώρα του καλή
πήρε τον καλό της η μοιρόκαλη
κι ο λαός που ξέρει κι όλα τα λογάει
μόνο της αγάπης τ’ άστρο προσκυνάει
|
Stin Andalusía zuse mia forá
drákos me galónia ke logión fterá
rímaze ta spítia tu ftochu kosmáki
ki éstaze i kardiá tu píssa ke farmáki
Paramíthi paramíthi
pu ‘ne tóso alithinó
Me pugkí gemáto ki ádia kefalí
diálekse gia nífi ti miriókali
ma i glikiá agápi o laós to kséri
ótan tin arpázis ginete macheri
Paramíthi paramíthi
pu ‘ne tóso alithinó
Ksóflisen o drákos óra tu kalí
píre ton kaló tis i mirókali
ki o laós pu kséri ki óla ta logái
móno tis agápis t’ ástro proskinái
|