Σε πίστεψα απ’ τη αρχή σε κράτησα κοντά μου,
σου ‘δειξα δρόμο μυστικό να μπεις στα όνειρα μου.
Μα δεν κατάλαβα ο τρελός τα τόσα ψέματα σου
κάνεις απλά το κέφι σου δεν δίνεις την καρδιά σου.
Ασυγχώρητο μου παραστράτημα,
λάθος μου μοιραίο και μεγάλο,
τι πληρώνω πες μου ποιο αμάρτημα,
πως απ΄ την ψυχή μου να σε βγάλω.
Τώρα οι νύχτες μου φωτιές κυκλώνουν τη ζωή μου
ένα ατέλειωτο γιατί ματώνει τη σιωπή μου.
Και ξημερώνω με σκιές στο άδειο μου κρεβάτι
πώς να ξεχάσω πόσο φταις που έσβησε η αγάπη.
Ασυγχώρητο μου παραστράτημα
λάθος μου μοιραίο και μεγάλο,
τι πληρώνω θεέ μου ποιο αμάρτημα,
πως απ΄ την ψυχή μου να σε βγάλω.
Ασυγχώρητο μου παραστράτημα
λάθος μου μοιραίο και μεγάλο,
τι πληρώνω πες μου ποιο αμάρτημα,
πως απ΄ την ψυχή μου να σε βγάλω.
|
Se pístepsa ap’ ti archí se krátisa kontá mu,
su ‘diksa drómo mistikó na bis sta ónira mu.
Ma den katálava o trelós ta tósa psémata su
kánis aplá to kéfi su den dínis tin kardiá su.
Asigchórito mu parastrátima,
láthos mu mireo ke megálo,
ti pliróno pes mu pio amártima,
pos ap΄ tin psichí mu na se vgálo.
Tóra i níchtes mu fotiés kiklónun ti zoí mu
éna atélioto giatí matóni ti siopí mu.
Ke ksimeróno me skiés sto ádio mu kreváti
pós na ksecháso póso ftes pu ésvise i agápi.
Asigchórito mu parastrátima
láthos mu mireo ke megálo,
ti pliróno theé mu pio amártima,
pos ap΄ tin psichí mu na se vgálo.
Asigchórito mu parastrátima
láthos mu mireo ke megálo,
ti pliróno pes mu pio amártima,
pos ap΄ tin psichí mu na se vgálo.
|