Είπες πως θέλεις να χωρίσουμε,
όπως νομίζεις,
θαρρώ πως είναι περιττό, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό,
να το θυμίζεις.
Αφού το αποφάσισες, με γεια σου, με χαρά σου,
πάρε τους όρκους σου, πάρε τα χάδια σου,
τις υποσχέσεις σου και τα όνειρά σου,
πάρ’ τα και φύγε από τα μάτια μου και μη γυρίσεις,
θα μείνω μόνη μου, με συντροφιά μου τις αναμνήσεις,
πάρ’ τα και φύγε από τα μάτια μου και μη γυρίσεις,
θα μείνω μόνη μου, με συντροφιά μου τις αναμνήσεις.
Αφού το θέλεις να χωρίσουμε,
τον πόνο πνίγω,
θαρρώ δεν έχει πια σκοπό, ό,τι κι αν πεις, ό,τι κι αν πω,
μια και θα φύγω.
Αφού το αποφάσισες, με γεια σου, με χαρά σου,
πάρε τους όρκους σου, πάρε τα χάδια σου,
τις υποσχέσεις σου και τα όνειρά σου,
πάρ’ τα και φύγε από τα μάτια μου και μη γυρίσεις,
θα μείνω μόνη μου, με συντροφιά μου τις αναμνήσεις,
πάρ’ τα και φύγε από τα μάτια μου και μη γυρίσεις,
θα μείνω μόνη μου, με συντροφιά μου τις αναμνήσεις.
|
Ipes pos thélis na chorísume,
ópos nomízis,
tharró pos ine perittó, káthe stigmí, káthe leptó,
na to thimízis.
Afu to apofásises, me gia su, me chará su,
páre tus órkus su, páre ta chádia su,
tis iposchésis su ke ta ónirá su,
pár’ ta ke fíge apó ta mátia mu ke mi girísis,
tha mino móni mu, me sintrofiá mu tis anamnísis,
pár’ ta ke fíge apó ta mátia mu ke mi girísis,
tha mino móni mu, me sintrofiá mu tis anamnísis.
Afu to thélis na chorísume,
ton póno pnígo,
tharró den échi pia skopó, ó,ti ki an pis, ó,ti ki an po,
mia ke tha fígo.
Afu to apofásises, me gia su, me chará su,
páre tus órkus su, páre ta chádia su,
tis iposchésis su ke ta ónirá su,
pár’ ta ke fíge apó ta mátia mu ke mi girísis,
tha mino móni mu, me sintrofiá mu tis anamnísis,
pár’ ta ke fíge apó ta mátia mu ke mi girísis,
tha mino móni mu, me sintrofiá mu tis anamnísis.
|