Πως με καταστρέφεις που επιστρέφεις
με συγγνώμη και φιλί,
πως να κάνω πέρα μια καλημέρα,
μια αγάπη, μια ματιά δειλή.
Πως οι αμφιβολίες περιπολίες
μέρα νύχτα στο μυαλό,
μα δεν σε πικραίνω, σε περιμένω.
και με τρόπο σε παρακαλώ.
Πάρε με αγκαλιά, δώσε μου φιλιά
κι η νύχτα όταν πέσει μ’ αρέσει ότι σ’ αρέσει.
Μείνε ως το πρωί, έχουμε γιορτή,
τρελαίνομαι και θέλω να θέλεις ότι θέλω.
Πως μια στεναχώρια μας θέλει χώρια
κάτι νύχτες βροχερές
και είναι αλήθεια πως η συνήθεια
δεν μας σώζει από τις φθορές.
Πως να μη γερνάω που σ’ αγαπάω
και δεν σ’ έχω ότι κι αν πω,
μα δεν σε πικραίνω και περιμένω
και απόψε ένα σου ζητώ.
Πάρε με αγκαλιά, δώσε μου φιλιά
κι η νύχτα όταν πέσει μ’ αρέσει ότι σ’ αρέσει.
Μείνε ως το πρωί, έχουμε γιορτή,
τρελαίνομαι και θέλω να θέλεις ότι θέλω.
Πάρε με αγκαλιά, δώσε μου φιλιά
κι η νύχτα όταν πέσει μ’ αρέσει ότι σ’ αρέσει.
Όταν είσαι εδώ, όλα τα ξεχνώ
τρελαίνομαι και θέλω να θέλεις ότι θέλω.
|
Pos me katastréfis pu epistréfis
me singnómi ke filí,
pos na káno péra mia kaliméra,
mia agápi, mia matiá dilí.
Pos i amfivolíes peripolíes
méra níchta sto mialó,
ma den se pikreno, se periméno.
ke me trópo se parakaló.
Páre me agkaliá, dóse mu filiá
ki i níchta ótan pési m’ arési óti s’ arési.
Mine os to pri, échume giortí,
trelenome ke thélo na thélis óti thélo.
Pos mia stenachória mas théli chória
káti níchtes vrocherés
ke ine alíthia pos i siníthia
den mas sózi apó tis fthorés.
Pos na mi gernáo pu s’ agapáo
ke den s’ écho óti ki an po,
ma den se pikreno ke periméno
ke apópse éna su zitó.
Páre me agkaliá, dóse mu filiá
ki i níchta ótan pési m’ arési óti s’ arési.
Mine os to pri, échume giortí,
trelenome ke thélo na thélis óti thélo.
Páre me agkaliá, dóse mu filiá
ki i níchta ótan pési m’ arési óti s’ arési.
Όtan ise edó, óla ta ksechnó
trelenome ke thélo na thélis óti thélo.
|