Πέντε με επτά
αυτό μονάχα μέχρι τώρα μου `χεις δώσει
κι ας είσαι ο μόνος που μπορούσε να με νιώσει
Πέντε με επτά
κι ύστερα τρέχεις να προλάβεις το μετά
Και όλα τα υπόλοιπα τη νύχτα και τη μέρα
την υποχρέωση που έχεις σε μια βέρα
κι εγώ πάντα μετά, μόνο πέντε με επτά
Καν’ το για μένα μια φορά και μείνε
καν’ το για μένα μια φορά, για μένα μια φορά
Κάν’ το για μένα μια φορά και μείνε
δε μου φτάνει πια μόνο πέντε με επτά
Πέντε με επτά
νιώθω κομμάτια το κορμί και την ψυχή μου
πώς να χωρέσει σε δυο ώρες η ζωή μου
Πέντε με επτά
κι ύστερα τρέχεις να προλάβεις το μετά
Όλα τα υπόλοιπα κι ο χρόνος δε σου φτάνει
για να κοιτάς αυτό που λέγεται στεφάνι
κι εγώ πάντα μετά μόνο πέντε με επτά
|
Pénte me eptá
aftó monácha méchri tóra mu `chis dósi
ki as ise o mónos pu boruse na me niósi
Pénte me eptá
ki ístera tréchis na prolávis to metá
Ke óla ta ipólipa ti níchta ke ti méra
tin ipochréosi pu échis se mia véra
ki egó pánta metá, móno pénte me eptá
Kan’ to gia ména mia forá ke mine
kan’ to gia ména mia forá, gia ména mia forá
Kán’ to gia ména mia forá ke mine
de mu ftáni pia móno pénte me eptá
Pénte me eptá
niótho kommátia to kormí ke tin psichí mu
pós na chorési se dio óres i zoí mu
Pénte me eptá
ki ístera tréchis na prolávis to metá
Όla ta ipólipa ki o chrónos de su ftáni
gia na kitás aftó pu légete stefáni
ki egó pánta metá móno pénte me eptá
|