Πέντε πόρτες
πέντε δρόμοι
και για προίκα το κρεβάτι
κι η καρέκλα η σπασμένη
Και κανείς δεν ήρθ’ ακόμη
στο πικρό το σταυροδρόμι
Να ‘χα τον ήλιο στην καρδιά
δρόμο ν’ άνοίξω στον γκρεμό
δεν την αντέχω την βραδιά
με το μαχαίρι στο λαιμό
δεν την αντέχω την βραδιά
χωρίς καρδιά
Πέντε πόρτες
πέντε δρόμοι
απ’ τον ναύτη στον εργάτη
στον μικρό που με λυπάται
και στο πλάι μου κοιμάται
και ξανά στο σταυροδρόμι
πέντε πόρτες πεντε δρόμοι
|
Pénte pórtes
pénte drómi
ke gia prika to kreváti
ki i karékla i spasméni
Ke kanis den írth’ akómi
sto pikró to stavrodrómi
Na ‘cha ton ílio stin kardiá
drómo n’ ánikso ston gkremó
den tin antécho tin vradiá
me to macheri sto lemó
den tin antécho tin vradiá
chorís kardiá
Pénte pórtes
pénte drómi
ap’ ton nafti ston ergáti
ston mikró pu me lipáte
ke sto plái mu kimáte
ke ksaná sto stavrodrómi
pénte pórtes pente drómi
|