|
Μην κλείνεις τις κουρτίνες
ο έρωτας δεν είναι φως να φύγει
εδώ και κάτι μήνες
μαζί σου μόνο φως με τυλίγει
ο πόθος, το φιλί,
μπαλάντα έχει γράψει για τους δυο μας
μας ζήλεψε ο καιρός
και πήρε ό,τι νιώθαμε δικό μας.
Η αγάπη μας παλιό περιοδικό
που μου φέρνει, τώρα, δάκρυα στα μάτια
κι όλο βλέπω το δικό μας σ’ αγαπώ
πεταμένο από κάτω απ’ τα κρεβάτια.
Αυτό που έχει μείνει
στο πάτωμα δυο σύμβολα με σκόνη
το πάθος που ήταν φλόγα
αλλάζει κι έχει γίνει τώρα χιόνι,
ολέθριο βιολί
στ’ αυτιά μου τα τραγούδια που έχεις γράψει
οι νύχτες οι τρελές
που ο έρωτας στο πιάνο είχε κλάψει.
Η αγάπη μας παλιό περιοδικό
που μου φέρνει, τώρα, δάκρυα στα μάτια
κι όλο βλέπω το δικό μας σ’ αγαπώ
πεταμένο από κάτω απ’ τα κρεβάτια.
|
Min klinis tis kurtínes
o érotas den ine fos na fígi
edó ke káti mínes
mazí su móno fos me tilígi
o póthos, to filí,
balánta échi grápsi gia tus dio mas
mas zílepse o kerós
ke píre ó,ti nióthame dikó mas.
I agápi mas palió periodikó
pu mu férni, tóra, dákria sta mátia
ki ólo vlépo to dikó mas s’ agapó
petaméno apó káto ap’ ta krevátia.
Aftó pu échi mini
sto pátoma dio símvola me skóni
to páthos pu ítan flóga
allázi ki échi gini tóra chióni,
oléthrio violí
st’ aftiá mu ta tragudia pu échis grápsi
i níchtes i trelés
pu o érotas sto piáno iche klápsi.
I agápi mas palió periodikó
pu mu férni, tóra, dákria sta mátia
ki ólo vlépo to dikó mas s’ agapó
petaméno apó káto ap’ ta krevátia.
|
