Μες στο δωμάτιο σιωπή
έξω το κρύο παγώνει
απέναντί μου εσύ
κι ανάμεσά μας νυχτώνει
Όποιος κι αν είναι που φταίει
τίποτα πια δεν αλλάζει
Κι όσα το στόμα δε λέει
τώρα η σιωπή τα φωνάζει
Πες μου γιατί δε μιλάς
και σαν τον Ιούδα φιλάς
το χέρι μου αφήνεις
και τα κλειδιά μου δίνεις
Πες μου γιατί δε μιλάς
και σαν τον Ιούδα φιλάς
Είναι τ’ αντίο
και στην καρδιά σου κρύο
Άδειασε ο χρόνος για μας
Απ’ την κλεψύδρα την άμμο
πίσω ξανά δε γυρνάς
ούτε ρωτάς τι θα κάνω
|
Mes sto domátio siopí
ékso to krío pagóni
apénantí mu esí
ki anámesá mas nichtóni
Όpios ki an ine pu ftei
típota pia den allázi
Ki ósa to stóma de léi
tóra i siopí ta fonázi
Pes mu giatí de milás
ke san ton Iuda filás
to chéri mu afínis
ke ta klidiá mu dínis
Pes mu giatí de milás
ke san ton Iuda filás
Ine t’ antío
ke stin kardiá su krío
Άdiase o chrónos gia mas
Ap’ tin klepsídra tin ámmo
píso ksaná de girnás
ute rotás ti tha káno
|