Σε μια φωτογραφία σ’ αγκαλιάζω κάθε βράδυ
και σου μιλώ και κλέβω της αγάπης σου το χάδι.
Έτσι όπως με κοιτάς ίσια στα μάτια
βλέπεις πως μ’ έκανε ο χωρισμός κομμάτια.
Πες μου κάτι, μίλα μου λοιπόν,
πικρό μου παρελθόν, μίλα μου λοιπόν.
Πες μου κάτι, μίλα μου λοιπόν,
δε ζω πια στο παρόν, μίλα μου λοιπόν.
Πες μου κάτι ν’ αποκοιμηθώ, να ησυχάσω,
σ’ ένα όνειρο να μπω να βυθιστώ, να σε ξεχάσω.
Σε μια φωτογραφία σ’ ανασταίνω στα σκοτάδια
και σε ζητώ και ψάχνω του έρωτά μας τα σημάδια.
Αβάσταχτες οι νύχτες μακριά σου,
πώς μπόρεσες κι έκανες πέτρα την καρδιά σου;
Πες μου κάτι, μίλα μου λοιπόν,
πικρό μου παρελθόν, μίλα μου λοιπόν.
Πες μου κάτι, μίλα μου λοιπόν,
δε ζω πια στο παρόν, μίλα μου λοιπόν.
Πες μου κάτι ν’ αποκοιμηθώ, να ησυχάσω,
σ’ ένα όνειρο να μπω να βυθιστώ, να σε ξεχάσω.
|
Se mia fotografía s’ agkaliázo káthe vrádi
ke su miló ke klévo tis agápis su to chádi.
Έtsi ópos me kitás ísia sta mátia
vlépis pos m’ ékane o chorismós kommátia.
Pes mu káti, míla mu lipón,
pikró mu parelthón, míla mu lipón.
Pes mu káti, míla mu lipón,
de zo pia sto parón, míla mu lipón.
Pes mu káti n’ apokimithó, na isicháso,
s’ éna óniro na bo na vithistó, na se ksecháso.
Se mia fotografía s’ anasteno sta skotádia
ke se zitó ke psáchno tu érotá mas ta simádia.
Avástachtes i níchtes makriá su,
pós bóreses ki ékanes pétra tin kardiá su;
Pes mu káti, míla mu lipón,
pikró mu parelthón, míla mu lipón.
Pes mu káti, míla mu lipón,
de zo pia sto parón, míla mu lipón.
Pes mu káti n’ apokimithó, na isicháso,
s’ éna óniro na bo na vithistó, na se ksecháso.
|