|
Φώτα σβησμένα, άδειο το σπίτι
Να `ξερες μόνο πόσο μου λείπει ένα χάδι σου
Φεύγουνε οι μέρες κι είπα θα αντέξω
Έκανα λάθος, έπεσα έξω
κι έκλαψα για την αγάπη σου
Πες μου πως μπόρεσες να φύγεις
χωρίς μια λέξη, ένα αντίο
και εγώ μονάχη να πληρώνω
λάθη που κάναμε κι οι δύο;
Πες μου πως μπόρεσες να αφήσεις
τη μοναξιά να με πληγώνει;
Που σ’ αγαπούσα δε μετανιώνω,
που σ’ αγαπάω με σκοτώνει
Σβήνω το χρόνο, γράμματα καίω
λάθη χρεώνω κι ύστερα λέω πως σε ξέχασα
Κλείσανε οι δρόμοι κι ήσουν το τέρμα
Όλα δικά σου, σώμα και αίμα
στα έδωσα κι όμως σε έχασα
Πες μου πως μπόρεσες να φύγεις
χωρίς μια λέξη, ένα αντίο
και εγώ μονάχη να πληρώνω
λάθη που κάναμε κι οι δύο;
Πες μου πως μπόρεσες να αφήσεις
τη μοναξιά να με πληγώνει;
Που σ’ αγαπούσα δε μετανιώνω,
που σ’ αγαπάω με σκοτώνει
|
Fóta svisména, ádio to spíti
Na `kseres móno póso mu lipi éna chádi su
Fevgune i méres ki ipa tha antékso
Έkana láthos, épesa ékso
ki éklapsa gia tin agápi su
Pes mu pos bóreses na fígis
chorís mia léksi, éna antío
ke egó monáchi na pliróno
láthi pu káname ki i dío;
Pes mu pos bóreses na afísis
ti monaksiá na me pligóni;
Pu s’ agapusa de metanióno,
pu s’ agapáo me skotóni
Svíno to chróno, grámmata keo
láthi chreóno ki ístera léo pos se kséchasa
Klisane i drómi ki ísun to térma
Όla diká su, sóma ke ema
sta édosa ki ómos se échasa
Pes mu pos bóreses na fígis
chorís mia léksi, éna antío
ke egó monáchi na pliróno
láthi pu káname ki i dío;
Pes mu pos bóreses na afísis
ti monaksiá na me pligóni;
Pu s’ agapusa de metanióno,
pu s’ agapáo me skotóni
|
