|
Με τραγούδια λυπημένα
ανταμώναμε τα βράδια
και με χάδια κουρασμένα
απ’ της μέρας τα σημάδια
Τα τσιγάρα μοιρασμένα
η κιθάρα δανεική
όνειρα μπογιατισμένα
σε μι’ ασπρόμαυρη ζωή
Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψαν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Μου ‘χες πει πως όλα αλλάζουν,
τρομαγμένα και βουβά
κι ό,τι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθιά
Μου ‘χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
μα τα δυο σου μάτια μοιάζουν
φάροι σ’ άγονη γραμμή
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
|
Me tragudia lipiména
antamóname ta vrádia
ke me chádia kurasména
ap’ tis méras ta simádia
Ta tsigára mirasména
i kithára danikí
ónira bogiatisména
se mi’ asprómavri zoí
Tóra pápsan ta tragudia
ksévapsan ta chrómata
drómi ke paliés platies
állaksan onómata
Ki áma do kanéna fílo
trémo mi me thimithi
pethaménes kalispéres
de gustáro na mu pi
Mu ‘ches pi pos óla allázun,
tromagména ke vuvá
ki ó,ti piótero agapáme
mas pligóni pio vathiá
Mu ‘ches pi pos óla allázun
ftáni móno mia aformí
ma ta dio su mátia miázun
fári s’ ágoni grammí
Ki áma do kanéna fílo
trémo mi me thimithi
pethaménes kalispéres
de gustáro na mu pi
Ki áma do kanéna fílo
trémo mi me thimithi
pethaménes kalispéres
de gustáro na mu pi
|
