Και τούτο το βράδυ σαν τ’ άλλο το βράδυ
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς
κι ας είναι σκοτάδι το μαύρο σκοτάδι
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς.
Κι όλο σφυρίζω τον ίδιο σκοπό
φεύγω χωρίς να σε βρω
και όποια πέτρα μπροστά μου κι αν βρω
δίνω μια την κλωτσώ
μια πέτρα η καρδιά σου
και σκοντάφτω εγώ.
Ο ήλιος περνάει μπροστά μου περνάει
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς
κι ανθίζουν τα δέντρα τα πράσινα δέντρα
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς.
Κι όλο σφυρίζω τον ίδιο σκοπό
φεύγω χωρίς να σε δω
και όποια πέτρα μπροστά μου κι αν βρω
δίνω μια την κλωτσώ
μια πέτρα η καρδιά σου
και σκοντάφτω εγώ.
Τα σύννεφα να τα, κι αν χάθηκαν να τα
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς
αρχίζει να βρέχει ως πότε θα βρέχει
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς.
Κι όλο σφυρίζω τον ίδιο σκοπό
φεύγω χωρίς να σε δω
και όποια πέτρα μπροστά μου κι αν βρω
δίνω μια την κλωτσώ
μια πέτρα η καρδιά σου
και σκοντάφτω εγώ.
Και τούτο το βράδυ σαν τ’ άλλο το βράδυ
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς
κι ας είναι σκοτάδι το μαύρο σκοτάδι
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς.
|
Ke tuto to vrádi san t’ állo to vrádi
s’ agapó ki as mi m’ agapás
ki as ine skotádi to mavro skotádi
s’ agapó ki as mi m’ agapás.
Ki ólo sfirízo ton ídio skopó
fevgo chorís na se vro
ke ópia pétra brostá mu ki an vro
díno mia tin klotsó
mia pétra i kardiá su
ke skontáfto egó.
O ílios pernái brostá mu pernái
s’ agapó ki as mi m’ agapás
ki anthízun ta déntra ta prásina déntra
s’ agapó ki as mi m’ agapás.
Ki ólo sfirízo ton ídio skopó
fevgo chorís na se do
ke ópia pétra brostá mu ki an vro
díno mia tin klotsó
mia pétra i kardiá su
ke skontáfto egó.
Ta sínnefa na ta, ki an cháthikan na ta
s’ agapó ki as mi m’ agapás
archízi na vréchi os póte tha vréchi
s’ agapó ki as mi m’ agapás.
Ki ólo sfirízo ton ídio skopó
fevgo chorís na se do
ke ópia pétra brostá mu ki an vro
díno mia tin klotsó
mia pétra i kardiá su
ke skontáfto egó.
Ke tuto to vrádi san t’ állo to vrádi
s’ agapó ki as mi m’ agapás
ki as ine skotádi to mavro skotádi
s’ agapó ki as mi m’ agapás.
|