|
Για ανήφορο μας λένε και κατήφορο,
κανείς τους δεν μας λέει για ίσιους δρόμους,
το σχέδιο της ελπίδας είναι επίφοβο
τα όνειρα βουνά πάνω στους ώμους,
Στα μάτια μας χαράξαν την απόγνωση
και βάζουν στο μυαλό μας παρωπίδες,
τα λόγια τους υπόσχονται την όαση
μα κρύβουν μυστικά φρούδες ελπίδες.
Κι αν βάζουν σύρτες στις ψυχές μας,
στο στόμα μας ταινία,
υπάρχουν πεζοδρόμια, υπάρχει κι η πλατεία.
υπάρχουν πεζοδρόμια, υπάρχει κι η πλατεία.
Mιλάνε για ένα τέλος που είναι αίσιο,
για όνειρα που γίνονται εξατμίσεις
κοπάδι που μας κλείνουν σ΄ένα πλαίσιο,
και πυρ σ’όποιον έχει αντιρρήσεις,
μας δίνουνε υποσχέσεις ανεκπλήρωτες
με φόντο την παγκόσμια ειρήνη,
μας ρίχνουνε καπνούς μας θέλουν είλωτες
με αρχηγό το κράτος ασπιρίνη.
Κι αν βάζουν σύρτες στις ψυχές μας,
στο στόμα μας ταινία,
υπάρχουν πεζοδρόμια, υπάρχει κι η πλατεία
υπάρχουν πεζοδρόμια, υπάρχει κι η πλατεία
|
Gia aníforo mas léne ke katíforo,
kanis tus den mas léi gia ísius drómus,
to schédio tis elpídas ine epífovo
ta ónira vuná páno stus ómus,
Sta mátia mas charáksan tin apógnosi
ke vázun sto mialó mas paropídes,
ta lógia tus ipóschonte tin óasi
ma krívun mistiká frudes elpídes.
Ki an vázun sírtes stis psichés mas,
sto stóma mas tenía,
ipárchun pezodrómia, ipárchi ki i platia.
ipárchun pezodrómia, ipárchi ki i platia.
Miláne gia éna télos pu ine esio,
gia ónira pu ginonte eksatmísis
kopádi pu mas klinun s΄éna plesio,
ke pir s’ópion échi antirrísis,
mas dínune iposchésis anekplírotes
me fónto tin pagkósmia iríni,
mas ríchnune kapnus mas thélun ilotes
me archigó to krátos aspiríni.
Ki an vázun sírtes stis psichés mas,
sto stóma mas tenía,
ipárchun pezodrómia, ipárchi ki i platia
ipárchun pezodrómia, ipárchi ki i platia
|
