Τα δάκρυα μου έχουνε φτερά
και χάνονται να μην με δεις να κλαίω
Τα όνειρα μου είχανε χαρά
που έφυγε γι’ αυτό και δεν το λέω
Ποια θάλασσα, ποια μάγισσα
ταξίδι θα με πάει
ποιος πόνος και ποιος στεναγμός
σαν κύμα με χτυπάει
Δεν ήμουν έτσι μην το νομίζεις
έχεις μαχαίρι στην πληγή και το γυρίζεις
Δεν ήμουν έτσι μην το νομίζεις
Πήρες τα πάντα άλλο μη με βασανίζεις
Ποια θάλασσα, ποια μάγισσα
ταξίδι θα με πάει
Στα λογικά μου ήρθαν δυο πουλιά
μου φέρνουν είδηση πως θα γυρίσεις
Τα μυστικά σου σαν μικρά παιδιά
σαν παραμύθια φέρνουν αναμνήσεις
|
Ta dákria mu échune fterá
ke chánonte na min me dis na kleo
Ta ónira mu ichane chará
pu éfige gi’ aftó ke den to léo
Pia thálassa, pia mágissa
taksídi tha me pái
pios pónos ke pios stenagmós
san kíma me chtipái
Den ímun étsi min to nomízis
échis macheri stin pligí ke to girízis
Den ímun étsi min to nomízis
Píres ta pánta állo mi me vasanízis
Pia thálassa, pia mágissa
taksídi tha me pái
Sta logiká mu írthan dio puliá
mu férnun idisi pos tha girísis
Ta mistiká su san mikrá pediá
san paramíthia férnun anamnísis
|