Ποια είσαι εσύ που μου χτυπάς
κι αγάπη και στοργή ζητάς
Ποια είσαι εσύ που μου ξυπνάς
το παρελθόν το γκρίζο
εγώ δε σε γνωρίζω.
Τίποτα, τίποτα
δεν είσαι πια για μένα,
κάρβουνα σβησμένα
είναι τα περασμένα.
Ποια είσαι εσύ που απόψε κλαις
και να σε συγχωρήσω θες
Είν’ ειρωνεία να μου λες
μες στον γκρεμό να πάω
εγώ δε σ’ αγαπάω.
Τίποτα, τίποτα
δεν είσαι πια για μένα,
κάρβουνα σβησμένα
είναι τα περασμένα.
|
Pia ise esí pu mu chtipás
ki agápi ke storgí zitás
Pia ise esí pu mu ksipnás
to parelthón to gkrízo
egó de se gnorízo.
Típota, típota
den ise pia gia ména,
kárvuna svisména
ine ta perasména.
Pia ise esí pu apópse kles
ke na se sigchoríso thes
In’ ironia na mu les
mes ston gkremó na páo
egó de s’ agapáo.
Típota, típota
den ise pia gia ména,
kárvuna svisména
ine ta perasména.
|