Πάντα θλιμμένη, πάντοτε μόνη
περνάς σαν σουρουπώνει
και είσαι πάντα βιαστική
μικρούλα μου περαστική.
Ποια να ‘σαι εσύ, ποια να ‘σαι εσύ
που ‘χεις δυο ματάκια που κλαίνε
πώς να σε λένε, πώς.
Ποια να ‘σαι εσύ, ποια να ‘σαι εσύ.
Ποιος ξέρει τι, ποιος ξέρει τι
τα πικρά σου νιάτα μαραίνει
τι σε πικραίνει, τι
ποιος ξέρει τι, ποιος ξέρει τι.
Όπως περνάς λυπημένη
καταλαβαίνει κανείς
πως μια αγάπη χαμένη
με δίχως δάκρυα θρηνείς.
Ποια να ‘σαι εσύ, ποια να ‘σαι εσύ
που ‘χεις δυο ματάκια που κλαίνε
πώς να σε λένε, πώς.
Ποια να ‘σαι εσύ, ποια να ‘σαι εσύ.
|
Pánta thlimméni, pántote móni
pernás san surupóni
ke ise pánta viastikí
mikrula mu perastikí.
Pia na ‘se esí, pia na ‘se esí
pu ‘chis dio matákia pu klene
pós na se léne, pós.
Pia na ‘se esí, pia na ‘se esí.
Pios kséri ti, pios kséri ti
ta pikrá su niáta mareni
ti se pikreni, ti
pios kséri ti, pios kséri ti.
Όpos pernás lipiméni
katalaveni kanis
pos mia agápi chaméni
me díchos dákria thrinis.
Pia na ‘se esí, pia na ‘se esí
pu ‘chis dio matákia pu klene
pós na se léne, pós.
Pia na ‘se esí, pia na ‘se esí.
|