Ποιος δε μιλά για τη λαμπρή
γιορτή ξανανιωμού,
πάν τα παιδιά στον πόλεμο
και παν του σκοτωμού.
Με θάρρος οι τρανές καρδιές
έπιασαν τα στενά,
ψηλά η σημαία ανέμιζε
η αντάρτισσα μπροστά.
Δέκα χιλιάδες φτάσανε
χακένιοι ταxτικοί
για να σκοτώσουν τα παιδιά
μα μείναν εδ’ εκεί.
Με πολυβόλα κι άρματα
κανόνια τους σωρό,
κανένας τους δε γύρισε,
δε φταίμε εμείς για αυτό.
Ένας με δέκα, ημέρες εξ,
κρατήσαμε γερά
και δεν περάσαν τις γραμμές,
μ’ όλα τους τα πυρά.
Μας ρίξαν και φαρμακερά
αέρια και καπνούς,
μας κάψαν την πρωτεύουσα
ωσάν τους Γερμανούς.
Σκοτώσαν τους ηγέτες μας
χωρίς απολογιά τους,
γυναίκες μας, μικρά παιδιά
στα γόνατα μπροστά τους.
Τους τάφους άνοιγαν κρυφά
και θάβαν τους νεκρούς,
δεν πιάσαν ούτε σκότωσαν
αντάρτες μας πιστούς.
Ποιος δε μιλά για τη λαμπρή
γιορτή ξανανιωμού,
πάν τα παιδιά στον πόλεμο
και παν του σκοτωμού.
|
Pios de milá gia ti labrí
giortí ksananiomu,
pán ta pediá ston pólemo
ke pan tu skotomu.
Me thárros i tranés kardiés
épiasan ta stená,
psilá i simea anémize
i antártissa brostá.
Déka chiliádes ftásane
chakénii taxtiki
gia na skotósun ta pediá
ma minan ed’ eki.
Me polivóla ki ármata
kanónia tus soró,
kanénas tus de girise,
de fteme emis gia aftó.
Έnas me déka, iméres eks,
kratísame gerá
ke den perásan tis grammés,
m’ óla tus ta pirá.
Mas ríksan ke farmakerá
aéria ke kapnus,
mas kápsan tin protevusa
osán tus Germanus.
Skotósan tus igétes mas
chorís apologiá tus,
ginekes mas, mikrá pediá
sta gónata brostá tus.
Tus táfus ánigan krifá
ke thávan tus nekrus,
den piásan ute skótosan
antártes mas pistus.
Pios de milá gia ti labrí
giortí ksananiomu,
pán ta pediá ston pólemo
ke pan tu skotomu.
|