Υγρό το βλέμμα μου σαν να ’ναι ωκεανός
κι εγώ πια χώρια σου δεν είμαι κανενός
πάει καιρός που η καρδιά μου σταματάει
όταν σε σκέφτομαι σε δυο κομμάτια σπάει
Ποιος σ’ αγάπησε εσένα
πες μου πιο πολύ από εμένα
ποιος σου έδωσε τα πάντα
πες μου ποιος
Ποιος με ψέματα καρδιά μου
σε έχει πάρει από κοντά μου
ποιος ξενύχταγε τα βράδια
πες μου ποιος
Πόσο μου έλειψες ποτέ δε θα το μάθεις
πως περιμένω τη στιγμή για να ξανάρθεις
πάει καιρός που σ’ άλλους δρόμους περπατάς
τα όσα ζήσαμε αλήθεια πώς ξεχνάς
Ποιος σ’ αγάπησε εσένα
πες μου πιο πολύ από εμένα
ποιος σου έδωσε τα πάντα
πες μου ποιος
Ποιος με ψέματα καρδιά μου
σε έχει πάρει από κοντά μου
ποιος ξενύχταγε τα βράδια
πες μου ποιος
|
Igró to vlémma mu san na ’ne okeanós
ki egó pia chória su den ime kanenós
pái kerós pu i kardiá mu stamatái
ótan se skéftome se dio kommátia spái
Pios s’ agápise eséna
pes mu pio polí apó eména
pios su édose ta pánta
pes mu pios
Pios me psémata kardiá mu
se échi pári apó kontá mu
pios kseníchtage ta vrádia
pes mu pios
Póso mu élipses poté de tha to máthis
pos periméno ti stigmí gia na ksanárthis
pái kerós pu s’ állus drómus perpatás
ta ósa zísame alíthia pós ksechnás
Pios s’ agápise eséna
pes mu pio polí apó eména
pios su édose ta pánta
pes mu pios
Pios me psémata kardiá mu
se échi pári apó kontá mu
pios kseníchtage ta vrádia
pes mu pios
|