|
Μες στου λευκού του Πολικού τη σιγαλιά
είδα το Σέλας με τον Κρόνο αγκαλιά,
είδα τον Άρη με τα χρώματα να παίζει
και την τροχιά μας την τρελή να περιπαίζει.
Και ταξιδεύοντας στις στέπες της Ασίας
είδα το όραμα μιας γιορτινής κηδείας,
έπεσ’ η νύχτα κι ονειρεύτηκα μαζί σου
γυρνά κι η γη γύρω από την ψηλή σκηνή σου.
Σβήσε το φως η λάμψη με τυφλώνει,
η λάμπα περιστρέφεται και με σκοτώνει.
Τ’ άστρα κοιτώ να ξεχωρίσω τις μορφές τους
και όλο δέχομαι τις αυστηρές ματιές τους,
βλέπω μακριά βλέπω πιο πέρα από τον ήλιο
και πάντα βλέπω έν’ αητό να πίνει τίλιο.
Μα αν ψάχνεις φως να βρεις στα αιώνια σκοτάδια
κοίτα μορφές που σου άφησαν παλιά σημάδια,
εκεί που ήσουνα θα `ρθω κι εγώ μια μέρα
και θα γελάω από μακριά για την βεγγέρα.
Σβήσε το φως η λάμψη με τυφλώνει,
η λάμπα περιστρέφεται και με σκοτώνει.
|
Mes stu lefku tu Poliku ti sigaliá
ida to Sélas me ton Króno agkaliá,
ida ton Άri me ta chrómata na pezi
ke tin trochiá mas tin trelí na peripezi.
Ke taksidevontas stis stépes tis Asías
ida to órama mias giortinís kidias,
épes’ i níchta ki onireftika mazí su
girná ki i gi giro apó tin psilí skiní su.
Svíse to fos i lámpsi me tiflóni,
i lába peristréfete ke me skotóni.
T’ ástra kitó na ksechoríso tis morfés tus
ke ólo déchome tis afstirés matiés tus,
vlépo makriá vlépo pio péra apó ton ílio
ke pánta vlépo én’ aitó na píni tílio.
Ma an psáchnis fos na vris sta eónia skotádia
kita morfés pu su áfisan paliá simádia,
eki pu ísuna tha `rtho ki egó mia méra
ke tha geláo apó makriá gia tin vengéra.
Svíse to fos i lámpsi me tiflóni,
i lába peristréfete ke me skotóni.
|
