Πάνω στα πλακάτ, θα νικήσει ο λαός….
Τα κλάξον δυναμώνουν, γύρω….
Πολύχρωμες επιγραφές άρχισαν ν’ ανάβουν….
Ετούτη η πορεία δε λέει να τελειώσει.
Κι εγώ, τυχαία σ’ ακολούθησα. Ήξερα πως δουλεύεις στο διπλανό
παντοπωλείο. Τα νιάτα σου μαραίνονταν, ζυγιάζοντας πατάτες,
ρύζι, λαχανικά….
Το στόμα σου ανοιγόκλεινε για μερικά συνθήματα,
αλλά το βλέμμα σου, μηχανικά σ’ αποσπούσε σε μια παραφορτωμένη
βιτρίνα με στερεοφωνικά συγκροτήματα.
Στεκομουν λίγο παράμερα…. έτσι που τα καλοχτενισμένα σου
μαλλιά γυάλιζαν κάτω απ’ το δυνατό φως του ηλεκτρικού που `πεφτε
πάνω μας….
Δεν ήξερα καν τ’ όνομά σου….
Κι όμως απόψε θα σε πλησίαζα…
Γιατί βρεθήκαμε σε τούτη δω την πορεία….
Εσύ γιατί την πίστευες, κι εγώ λίγο τυχαία….
|
Páno sta plakát, tha nikísi o laós….
Ta klákson dinamónun, giro….
Políchromes epigrafés árchisan n’ anávun….
Etuti i poria de léi na teliósi.
Ki egó, tichea s’ akoluthisa. Ήksera pos dulevis sto diplanó
pantopolio. Ta niáta su marenontan, zigiázontas patátes,
rízi, lachaniká….
To stóma su anigókline gia meriká sinthímata,
allá to vlémma su, michaniká s’ apospuse se mia parafortoméni
vitrína me stereofoniká sigkrotímata.
Stekomun lígo parámera…. étsi pu ta kalochtenisména su
malliá giálizan káto ap’ to dinató fos tu ilektriku pu `pefte
páno mas….
Den íksera kan t’ ónomá su….
Ki ómos apópse tha se plisíaza…
Giatí vrethíkame se tuti do tin poria….
Esí giatí tin písteves, ki egó lígo tichea….
|