Ένα πρωινό θολό και κρύο
φεύγεις απ’ το σπίτι σαν τρελή
Χέρι να πιαστείς δεν έχεις πουθενά
ούτε γι’ αστείο
Έξοδο ζητάς ηρωική
Έχεις βαρεθεί να κλαις τα βράδια
ψάχνεις μια αγκαλιά για να κρυφτείς
Μα τη νύχτα σαν απόκληρη γυρνάς
μες στα σκοτάδια
και ζητάς εδώ να ξαναρθείς
Ένα χειμωνιάτικο πρωί
πήρες την απόφαση να φύγεις
γύριζες στους δρόμους σαν τρελή
απ’ τη μοναξιά σου να ξεφύγεις
Θεέ μου πόσο σε καταλαβαίνω
πόσο ίδια σκέφτομαι κι εγώ
Θέλω να σου πως όταν τραγουδάς
εγώ πεθαίνω
Όταν τραγουδάς εγώ σιωπώ
Ένα χειμωνιάτικο πρωί
πήρες την απόφαση να φύγεις
γύριζες στους δρόμους σαν τρελή
απ’ τη μοναξιά σου να ξεφύγεις
Ένα χειμωνιάτικο πρωί
τρέχοντας το χρόνο να προλάβω
πέρασε απ’ το πλάι μου η ζωή
Θεέ μου δίχως να το καταλάβω
|
Έna prinó tholó ke krío
fevgis ap’ to spíti san trelí
Chéri na piastis den échis puthená
ute gi’ astio
Έksodo zitás irikí
Έchis varethi na kles ta vrádia
psáchnis mia agkaliá gia na kriftis
Ma ti níchta san apókliri girnás
mes sta skotádia
ke zitás edó na ksanarthis
Έna chimoniátiko pri
píres tin apófasi na fígis
girizes stus drómus san trelí
ap’ ti monaksiá su na ksefígis
Theé mu póso se katalaveno
póso ídia skéftome ki egó
Thélo na su pos ótan tragudás
egó petheno
Όtan tragudás egó siopó
Έna chimoniátiko pri
píres tin apófasi na fígis
girizes stus drómus san trelí
ap’ ti monaksiá su na ksefígis
Έna chimoniátiko pri
tréchontas to chróno na prolávo
pérase ap’ to plái mu i zoí
Theé mu díchos na to katalávo
|