|
Έμαθα να ζω χωρίς εσένα είπα ότι σε ξεχνώ
μα απ’τα χείλη μου το όνομά σου έβγαινε κάθε λεπτό
έλεγα πως έφταιγε η συνήθεια δεν μπορούσα να σκεφτώ
πως δεν έχει σβήσει ακόμα η φλόγα
πως ακόμα σ’ αγαπώ
Τώρα το ξέρω πως ήταν ψέμα μόνη ότι μπορώ
Πόσο μου ’χει λείψει η αγκαλιά σου
φτάνουνε δυο μήνες μακριά σου
πόσο μου ’χει λείψει το φιλί σου
μου ’λεγες πως ήμουν η ζωή σου
Πίστευα πιο δυνατή πως ήμουν όμως λύγισα ξανά
τώρα πια το έχω μετανιώσει που ’χω φύγει μακριά
που να βρω κουράγιο να γυρίσω να σου πω πως σ’ αγαπώ
αφού εγώ ήμουνα εκείνη που είπα άλλο δεν μπορώ
Τώρα το ξέρω πως ήταν ψέμα μόνη ότι μπορώ
Πόσο μου ’χει λείψει η αγκαλιά σου
φτάνουνε δυο μήνες μακριά σου
πόσο μου ’χει λείψει το φιλί σου
μου ’λεγες πως ήμουν η ζωή σου
|
Έmatha na zo chorís eséna ipa óti se ksechnó
ma ap’ta chili mu to ónomá su évgene káthe leptó
élega pos éftege i siníthia den borusa na skeftó
pos den échi svísi akóma i flóga
pos akóma s’ agapó
Tóra to kséro pos ítan pséma móni óti boró
Póso mu ’chi lipsi i agkaliá su
ftánune dio mínes makriá su
póso mu ’chi lipsi to filí su
mu ’leges pos ímun i zoí su
Písteva pio dinatí pos ímun ómos lígisa ksaná
tóra pia to écho metaniósi pu ’cho fígi makriá
pu na vro kurágio na giríso na su po pos s’ agapó
afu egó ímuna ekini pu ipa állo den boró
Tóra to kséro pos ítan pséma móni óti boró
Póso mu ’chi lipsi i agkaliá su
ftánune dio mínes makriá su
póso mu ’chi lipsi to filí su
mu ’leges pos ímun i zoí su
|
