|
Πες μου πως βρέθηκες
στα χέρια τα επόμενα
κι έμεινα μόνος μου
να ψάχνω ενδεχόμενα
στης απουσίας σου
το τζάμι πια κοιτάζω
με τον εγωισμό και το θυμό τα βάζω
Πόσο θέλω, να ‘ξερες
απόψε να γυρίσεις
πόσο θέλω, να ‘ξερες
συγγνώμη να σου πω
Πόσο θέλω, να ‘ξερες
σφιχτά να με κρατήσεις
έστω ένα λεπτό
αχ πόσο σ’ αγαπώ
Πάντοτε έλεγες
να κάνουμε προσπάθεια
τώρα βυθίζομαι
στην τόση σου απάθεια
ήσουν αγάπη μου
μεγάλη και μοιραία
ίσως γι’ αυτό κι εγώ
να φέρθηκα ακραία
Πόσο θέλω, να ‘ξερες
απόψε να γυρίσεις
πόσο θέλω, να ‘ξερες
συγγνώμη να σου πω
Πόσο θέλω, να ‘ξερες
σφιχτά να με κρατήσεις
έστω ένα λεπτό
αχ πόσο σ’ αγαπώ
|
Pes mu pos vréthikes
sta chéria ta epómena
ki émina mónos mu
na psáchno endechómena
stis apusías su
to tzámi pia kitázo
me ton egismó ke to thimó ta vázo
Póso thélo, na ‘kseres
apópse na girísis
póso thélo, na ‘kseres
singnómi na su po
Póso thélo, na ‘kseres
sfichtá na me kratísis
ésto éna leptó
ach póso s’ agapó
Pántote éleges
na kánume prospáthia
tóra vithízome
stin tósi su apáthia
ísun agápi mu
megáli ke mirea
ísos gi’ aftó ki egó
na férthika akrea
Póso thélo, na ‘kseres
apópse na girísis
póso thélo, na ‘kseres
singnómi na su po
Póso thélo, na ‘kseres
sfichtá na me kratísis
ésto éna leptó
ach póso s’ agapó
|
