|
Ποτέ ξανά δε θα αφήσω
από τα χέρια μου να φύγει τέτοιο φως
όταν ο ήλιος του χειμώνα θα μεθάει
εγώ τα χέρια μου θα βλέπω τη φωτιά του
Ποτέ ξανά δε θα μεθύσω
με το κρασί από τα αμπέλια μιας βραδιάς
όταν η μνήμη μου ξανά θα μ’ απατάει
πάλι στα χέρια μου θα έχω τα σημάδια
Δε θέλω πια στους ουρανούς
τα αστέρια που `κρυψε το φως να κυνηγώ
Δε θέλω πια χίλιους θεούς
μαζί και άνεμους τρελούς ν’ ακολουθώ
Ποτέ ξανά δε θα γκρεμίσω
πόρτες και σύνορα που βγάζουν μακριά
Θέλω μονάχα αληθινά να σου μιλήσω
πάλι όπως πρώτα τα φτερά μου να ανοίξω
Δε θέλω πια στους ουρανούς
τα αστέρια που `κρυψε το φως να κυνηγώ
Δε θέλω πια χίλιους θεούς
μαζί και άνεμους τρελούς ν’ ακολουθώ
|
Poté ksaná de tha afíso
apó ta chéria mu na fígi tétio fos
ótan o ílios tu chimóna tha methái
egó ta chéria mu tha vlépo ti fotiá tu
Poté ksaná de tha methíso
me to krasí apó ta abélia mias vradiás
ótan i mními mu ksaná tha m’ apatái
páli sta chéria mu tha écho ta simádia
De thélo pia stus uranus
ta astéria pu `kripse to fos na kinigó
De thélo pia chílius theus
mazí ke ánemus trelus n’ akoluthó
Poté ksaná de tha gkremíso
pórtes ke sínora pu vgázun makriá
Thélo monácha alithiná na su milíso
páli ópos próta ta fterá mu na anikso
De thélo pia stus uranus
ta astéria pu `kripse to fos na kinigó
De thélo pia chílius theus
mazí ke ánemus trelus n’ akoluthó
|
