|
Πότε θα ξαναμιλήσεις;
Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφονται με το αίμα.
Όπως τα πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί.
Το ίδιο τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
κι ο άνθρωπος έφυγε δεν είναι εκεί.
Πότε θα ξαναμιλήσεις;
Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφονται με το αίμα.
Ίσως γυρεύουν να μιλήσουν τ’ άστρα
που πάτησαν τη τόση γύμνια σου μια νύχτα.
Ο Κύκνος, ο Τοξότης, ο Σκορπιός
ίσως εκείνα.
Αλλά πού θα είσαι τη στιγμή
που θα `ρθει εδώ σ’ αυτό το θέατρο το φως;
Πότε θα ξαναμιλήσεις;
Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφονται με το αίμα.
|
Póte tha ksanamilísis;
Ine pediá pollón anthrópon ta lógia mas.
Spérnunte genniunte san ta vréfi
rizónun thréfonte me to ema.
Όpos ta pefka kratune ti morfí tu agéra
enó o agéras éfige, den ine eki.
To ídio ta lógia filágun ti morfí tu anthrópu
ki o ánthropos éfige den ine eki.
Póte tha ksanamilísis;
Ine pediá pollón anthrópon ta lógia mas.
Spérnunte genniunte san ta vréfi
rizónun thréfonte me to ema.
Ίsos girevun na milísun t’ ástra
pu pátisan ti tósi gimnia su mia níchta.
O Kíknos, o Toksótis, o Skorpiós
ísos ekina.
Allá pu tha ise ti stigmí
pu tha `rthi edó s’ aftó to théatro to fos;
Póte tha ksanamilísis;
Ine pediá pollón anthrópon ta lógia mas.
Spérnunte genniunte san ta vréfi
rizónun thréfonte me to ema.
|
