|
Σαν καραβάνι του έρωτα
τ’ αγόρια που περνάνε
του νου σου τ’ αφανέρωτα
ληστεύουν προσπερνάνε
Μια κιβωτός το σώμα σου
που κρύβεται η ψυχή σου
ξένοι από το στόμα σου
ακούν την προσευχή σου
Γίναν κισσός τα χέρια σου
κάθ’ άγνωστο ακουμπάνε
λάμπες φθηνές τ’ αστέρια σου
βραδιές πέφτουν και σπάνε
Έξω απ’ το μπαλκόνι σου
φιλιέται το φεγγάρι
μα εσύ ξαπλώνεις μόνη σου
μ’ έναν στο μαξιλάρι
Γιατί έχεις μείνει μόνη σου
μ’ όποια αγκαλιά μαγεύεις
κάτω απ’ το σεντόνι σου
πριγκίπισσα χορεύεις
κορίτσι μου αισθάνεσαι
πάντα πως ταξιδεύεις
παίζεις μεθάς και χάνεσαι
μι’ αγάπη εσύ γυρεύεις
|
San karaváni tu érota
t’ agória pu pernáne
tu nu su t’ afanérota
listevun prospernáne
Mia kivotós to sóma su
pu krívete i psichí su
kséni apó to stóma su
akun tin prosefchí su
Ginan kissós ta chéria su
káth’ ágnosto akubáne
lábes fthinés t’ astéria su
vradiés péftun ke spáne
Έkso ap’ to balkóni su
filiéte to fengári
ma esí ksaplónis móni su
m’ énan sto maksilári
Giatí échis mini móni su
m’ ópia agkaliá magevis
káto ap’ to sentóni su
prigkípissa chorevis
korítsi mu esthánese
pánta pos taksidevis
pezis methás ke chánese
mi’ agápi esí girevis
|
