Δεν το ’θελε η μοίρα, Κατινάκι,
να φτάσουμε μαζί πολύ ψηλά.
Μας ξέχασε στ’ απόμερο σοκάκι
και λάθος κάναμε όνειρα πολλά.
Που πηγαίνεις Κατινάκι;
Κάνει κρύο στο σοκάκι,
ψιχαλίζει, κι η καρδιά σου θα βραχεί.
Γέμισε από μεράκι
τ’ αδειανό το καμαράκι.
Έλα, πάμε, Κατινάκι, απ’ την αρχή.
Δεν το ’θελε ο ήλιος, Κατινάκι,
κι εμείς να ζεσταθούμε μια φορά.
Παγώσαμε στο έρημο σοκάκι
και λάθος κάναμε όνειρα πολλά.
Που πηγαίνεις Κατινάκι;
Κάνει κρύο στο σοκάκι,
ψιχαλίζει, κι η καρδιά σου θα βραχεί.
Γέμισε από μεράκι
τ’ αδειανό το καμαράκι.
Έλα, πάμε, Κατινάκι, απ’ την αρχή.
|
Den to ’thele i mira, Katináki,
na ftásume mazí polí psilá.
Mas kséchase st’ apómero sokáki
ke láthos káname ónira pollá.
Pu pigenis Katináki;
Káni krío sto sokáki,
psichalízi, ki i kardiá su tha vrachi.
Gemise apó meráki
t’ adianó to kamaráki.
Έla, páme, Katináki, ap’ tin archí.
Den to ’thele o ílios, Katináki,
ki emis na zestathume mia forá.
Pagósame sto érimo sokáki
ke láthos káname ónira pollá.
Pu pigenis Katináki;
Káni krío sto sokáki,
psichalízi, ki i kardiá su tha vrachi.
Gemise apó meráki
t’ adianó to kamaráki.
Έla, páme, Katináki, ap’ tin archí.
|