Δρομάκια τριγυρνώ και σκαλοπάτια
πονώ απελπισμένα για δυο μάτια
τα γνώρισα μια νύχτα στο σκοτάδι
μα τα `χασα ο φτωχός το ίδιο βράδυ
Γι’ αυτό γυρνώ παντού, τ’ αναζητάω
τον πόνο, το σεβντά μου τραγουδάω
Γιατί, γιατί γλυκιά πρασινομάτα
σαν άστρο ήρθες κι έφυγες γοργά
και τώρα πια θρηνώ δυο μάτια πλάνα
που μείναν ζωγραφιά μες στην καρδιά
Ζωή μου δίνουνε μ’ ένα τους βλέμμα
αυτά τα μάτια σου τα ονειρεμένα
χαρά μου δίνει κάθε μια ματιά σου
γυρνώντας πάντα μες την γειτονιά σου
Γι’ αυτό μαζί μου ένα βράδυ έλα
του έρωτα να νιώσουμε την τρέλα
Γιατί, γιατί γλυκιά πρασινομάτα
σαν άστρο ήρθες κι έφυγες γοργά
και τώρα πια θρηνώ δυο μάτια πλάνα
που μείναν ζωγραφιά μες στην καρδιά
|
Dromákia trigirnó ke skalopátia
ponó apelpisména gia dio mátia
ta gnórisa mia níchta sto skotádi
ma ta `chasa o ftochós to ídio vrádi
Gi’ aftó girnó pantu, t’ anazitáo
ton póno, to sevntá mu tragudáo
Giatí, giatí glikiá prasinomáta
san ástro írthes ki éfiges gorgá
ke tóra pia thrinó dio mátia plána
pu minan zografiá mes stin kardiá
Zoí mu dínune m’ éna tus vlémma
aftá ta mátia su ta onireména
chará mu díni káthe mia matiá su
girnóntas pánta mes tin gitoniá su
Gi’ aftó mazí mu éna vrádi éla
tu érota na niósume tin tréla
Giatí, giatí glikiá prasinomáta
san ástro írthes ki éfiges gorgá
ke tóra pia thrinó dio mátia plána
pu minan zografiá mes stin kardiá
|