Μια αγάπη μια ανατολή
μια λιχουδιά σαν το φιλί
και του Θεού το βλέμμα
σε μια κυρά κι Αγιά Σοφιά
στέλνει για φως και συντροφιά
μισό φεγγάρι αίμα
Μια αγάπη μια ανατολή
σαν πλουμιστό παλιό χαλί
και σαν ελπίδα ψέμα
ρωτάει εδώ ρωτάει εκεί
μην είν’ το δίκιο φυλακή
για να ‘χει ο πόνος θέμα
Πως καίγεται το όνειρο σε
μια καρδιά πατρίδα
και ψάχνεις για ζωή μέσα στις στάχτες
πως κλαίνε το φεγγάρι πάνω από την
Προποντίδα
που οι θάλασσες δε φέρνουν πια
αργοναύτες
Μια αγάπη μια ανατολή
της ερημιάς νεκρό πουλί
και της σιωπής χρυσάφι
τόσος καημός που να κρυφτεί
γράφει μια λύπη στο χαρτί
μένει η χαρά στο ράφι
|
Mia agápi mia anatolí
mia lichudiá san to filí
ke tu Theu to vlémma
se mia kirá ki Agiá Sofiá
stélni gia fos ke sintrofiá
misó fengári ema
Mia agápi mia anatolí
san plumistó palió chalí
ke san elpída pséma
rotái edó rotái eki
min in’ to díkio filakí
gia na ‘chi o pónos théma
Pos kegete to óniro se
mia kardiá patrída
ke psáchnis gia zoí mésa stis stáchtes
pos klene to fengári páno apó tin
Propontída
pu i thálasses de férnun pia
argonaftes
Mia agápi mia anatolí
tis erimiás nekró pulí
ke tis siopís chrisáfi
tósos kaimós pu na krifti
gráfi mia lípi sto chartí
méni i chará sto ráfi
|