Δεν έχω σπίτι δεν έχω γη
αδέσποτα γυρνάω
πατρίδα μου έχω ένα κορμί
και ό,τι κουβαλάω
Πληγωμένο είμαι πουλάκι
από την καταστροφή
απ’ το ψέμα το δικό σου
κι απ’ της μοίρας την οργή
πληγωμένο είμαι πουλάκι
από την καταστροφή
νιώθω ένα προσφυγάκι
πάνω στη δική μου γη
Ό,τι κι αν είχα το ‘χασα
εδώ και εκεί κοιμάμαι
στις ερημιές στ’ απόμερα
κρύβομαι και φοβάμαι
|
Den écho spíti den écho gi
adéspota girnáo
patrída mu écho éna kormí
ke ó,ti kuvaláo
Pligoméno ime puláki
apó tin katastrofí
ap’ to pséma to dikó su
ki ap’ tis miras tin orgí
pligoméno ime puláki
apó tin katastrofí
niótho éna prosfigáki
páno sti dikí mu gi
Ό,ti ki an icha to ‘chasa
edó ke eki kimáme
stis erimiés st’ apómera
krívome ke fováme
|