Το βράδυ παίρνεις τα βουνά
και το πρωί κοιμάσαι,
βαρέθηκες, τη φάτσα σου
να βλέπεις, να θυμάσαι,
κανένας πια δε σ’ αγαπά,
κανείς δε σ’ αγκαλιάζει
κι εσύ φωνάζεις στα βουνά,
χέστηκα, δε με νοιάζει.
Γιατί εσύ, γιατί εγώ,
γιατί και όλοι οι άλλοι,
γιατί να είμαστε εδώ,
γιατί σ’ αυτό το χάλι.
Το βράδυ παίρνω τα βουνά
και το πρωί κοιμάμαι,
κοιτάω κι εγώ τη φάτσα μου,
τη βλέπω και λυπάμαι,
το χάλι μου έχω όπως κι εσύ,
όμως για να στο λέω,
δεν ξέρω αν μου `φταιξε η ζωή
ή αν εγώ της φταίω.
Γιατί εσύ, γιατί εγώ,
γιατί και όλοι οι άλλοι,
γιατί να είμαστε εδώ,
γιατί σ’ αυτό το χάλι.
Γιατί να είμαστε εδώ,
γιατί σ’ αυτό το χάλι.
|
To vrádi pernis ta vuná
ke to pri kimáse,
varéthikes, ti fátsa su
na vlépis, na thimáse,
kanénas pia de s’ agapá,
kanis de s’ agkaliázi
ki esí fonázis sta vuná,
chéstika, de me niázi.
Giatí esí, giatí egó,
giatí ke óli i álli,
giatí na imaste edó,
giatí s’ aftó to cháli.
To vrádi perno ta vuná
ke to pri kimáme,
kitáo ki egó ti fátsa mu,
ti vlépo ke lipáme,
to cháli mu écho ópos ki esí,
ómos gia na sto léo,
den kséro an mu `ftekse i zoí
í an egó tis fteo.
Giatí esí, giatí egó,
giatí ke óli i álli,
giatí na imaste edó,
giatí s’ aftó to cháli.
Giatí na imaste edó,
giatí s’ aftó to cháli.
|