|
Πάντα θυμάμαι τα πρώτα βήματα
ένα σταυρό και τη γραμμή του ορίζοντα
σαν το λιμάνι στης ζωής μου τα κύματα
σαν το λαχείο που κερδίζει στο λήγοντα
Πέρασαν χρόνια και αφέθηκα
σε αληθινά και σε ψεύτικα
στις μουσικές που ερωτεύτηκα
και στα στιχάκια που δέθηκα
Το πλοίο μου αντέχει στο βοριά
και εγώ πα’ στο κατάρτι ανεβασμένος
τα όνειρά μου πάνε μακριά
μα ο τόπος που με παν’ δεν είναι ξένος
Πήρα μαζί μου μία εικόνα σου
τα λόγια που είπες σαν με χαιρέταγες
ότι αξίζει είναι ο αγώνας σου
μετά σε είδα απ’ την πλώρη που πέταγες
Πέρασαν χρόνια και αφέθηκα
σε αληθινά και σε ψεύτικα
στις μουσικές που ερωτεύτηκα
και στα στιχάκια που δέθηκα
Το πλοίο μου αντέχει στο βοριά
και εγώ πα’ στο κατάρτι ανεβασμένος
τα όνειρά μου πάνε μακριά
μα ο τόπος που με παν’ δεν είναι ξένος
|
Pánta thimáme ta próta vímata
éna stavró ke ti grammí tu orízonta
san to limáni stis zoís mu ta kímata
san to lachio pu kerdízi sto lígonta
Pérasan chrónia ke aféthika
se alithiná ke se pseftika
stis musikés pu eroteftika
ke sta stichákia pu déthika
To plio mu antéchi sto voriá
ke egó pa’ sto katárti anevasménos
ta ónirá mu páne makriá
ma o tópos pu me pan’ den ine ksénos
Píra mazí mu mía ikóna su
ta lógia pu ipes san me cherétages
óti aksízi ine o agónas su
metá se ida ap’ tin plóri pu pétages
Pérasan chrónia ke aféthika
se alithiná ke se pseftika
stis musikés pu eroteftika
ke sta stichákia pu déthika
To plio mu antéchi sto voriá
ke egó pa’ sto katárti anevasménos
ta ónirá mu páne makriá
ma o tópos pu me pan’ den ine ksénos
|
