Η νύχτα,
πως φοβάμαι τη νύχτα,
πως θυμάμαι αυτή που πέρασε
και φοβάμαι αυτή που θα `ρθει.
Κι όταν θα `ρθει η νύχτα,
θα `ναι άραγε η νύχτα
ίδια με αυτή που πέρασε,
χωρίς μία καληνύχτα.
Δε θέλω να μου πεις
πως μ’ αγαπάς πριν έρθει η νύχτα.
Τα λόγια της αγάπης σου
στα δυο σου χείλια πνίχ’ τα.
Μην πεις γιατί επιμένω
κι εγώ θα περιμένω τη νύχτα
που θα `ρθει όπου να `ναι.
Αχ, Θεέ μου, μήπως θα `ναι
αυτή που περιμένω η νύχτα.
|
I níchta,
pos fováme ti níchta,
pos thimáme aftí pu pérase
ke fováme aftí pu tha `rthi.
Ki ótan tha `rthi i níchta,
tha `ne árage i níchta
ídia me aftí pu pérase,
chorís mía kaliníchta.
De thélo na mu pis
pos m’ agapás prin érthi i níchta.
Ta lógia tis agápis su
sta dio su chilia pních’ ta.
Min pis giatí epiméno
ki egó tha periméno ti níchta
pu tha `rthi ópu na `ne.
Ach, Theé mu, mípos tha `ne
aftí pu periméno i níchta.
|