|
Πως με διώχνεις, πως με διώχνεις
Τα μεσάνυχτα
Δε θα ζήσω μέχρι το πρωί
Κι αν τα μάτια μου καλέ μου
Είναι ορθάνοιχτα
Έχει κλείσει πια για μένα η ζωή.
Φεύγω λοιπόν χωρίς να κλάψω
Και να υπάρχω πια θα πάψω
Να ζήσω ύστερα απ’ το αντίο
Το αποκλείω, το αποκλείω.
Πως με διώχνεις, πως με διώχνεις
Τα μεσάνυχτα
Έχει κλείσει πια για μένα η ζωή.
Πως με διώχνεις, πως με διώχνεις
Μες στα βάσανα
Που δεν έχουν ούτε αριθμό
Ήσουν ένα παραθύρι και ανάσανα
Κι έχεις γίνει η θηλιά μου στο λαιμό.
Φεύγω λοιπόν χωρίς να κλάψω
Και να υπάρχω πια θα πάψω
Να ζήσω ύστερα απ’ το αντίο
Το αποκλείω, το αποκλείω.
Πως με διώχνεις, πως με διώχνεις
Τα μεσάνυχτα
Έχει κλείσει πια για μένα η ζωή.
|
Pos me dióchnis, pos me dióchnis
Ta mesánichta
De tha zíso méchri to pri
Ki an ta mátia mu kalé mu
Ine orthánichta
Έchi klisi pia gia ména i zoí.
Fevgo lipón chorís na klápso
Ke na ipárcho pia tha pápso
Na zíso ístera ap’ to antío
To apoklio, to apoklio.
Pos me dióchnis, pos me dióchnis
Ta mesánichta
Έchi klisi pia gia ména i zoí.
Pos me dióchnis, pos me dióchnis
Mes sta vásana
Pu den échun ute arithmó
Ήsun éna parathíri ke anásana
Ki échis gini i thiliá mu sto lemó.
Fevgo lipón chorís na klápso
Ke na ipárcho pia tha pápso
Na zíso ístera ap’ to antío
To apoklio, to apoklio.
Pos me dióchnis, pos me dióchnis
Ta mesánichta
Έchi klisi pia gia ména i zoí.
|
