Φύλλα κίτρινα και μαραμένα
σκορπάει ο άνεμος φτερά
έγινε κρύσταλλο το χιόνι
κοπήκανε και τα σχοινιά
Πως να σ’ ανταμώσω
και πως να σε βρω
πάλι βγήκε ψέμα τ’ όνειρό μου αυτό
και τα περασμένα μου ‘ρθαν στο μυαλό
και τα περασμένα μου ‘ρθαν στο μυαλό
Νύχτα άγρια και φοβισμένη
οι δρόμοι έρημοι βουβοί
έγιν’ η αγάπη η δική μου
ένα πουλί μες στο κλουβί
Πως να σ’ ανταμώσω
και πως να σε βρω
πάλι βγήκε ψέμα τ’ όνειρό μου αυτό
και τα περασμένα μου ‘ρθαν στο μυαλό
και τα περασμένα μου ‘ρθαν στο μυαλό
πώς να σ’ ανταμώσω
|
Fílla kítrina ke maraména
skorpái o ánemos fterá
égine krístallo to chióni
kopíkane ke ta schiniá
Pos na s’ antamóso
ke pos na se vro
páli vgíke pséma t’ óniró mu aftó
ke ta perasména mu ‘rthan sto mialó
ke ta perasména mu ‘rthan sto mialó
Níchta ágria ke fovisméni
i drómi érimi vuvi
égin’ i agápi i dikí mu
éna pulí mes sto kluví
Pos na s’ antamóso
ke pos na se vro
páli vgíke pséma t’ óniró mu aftó
ke ta perasména mu ‘rthan sto mialó
ke ta perasména mu ‘rthan sto mialó
pós na s’ antamóso
|