Στης σκέψης μου τα ίχνη χαμένος
ξαναγυρνάω στα δώρα που έχασα
αναζητώ την αλήθεια που είχα
μα η αλήθεια ακόμα πιο πέρα
απ’ όσα λάθος κατάλαβα
και γύρεψα να βρω
Κι ο δρόμος στων ματιών σου
τα βλέφαρα
χωρίς να ξέρω αν ματώνω
ή γελάω σ’ αυτό το παιχνίδι
Φίλε, σου λέω γλιστράω
σ’ έναν άδειο Παράδεισο
και τις λέξεις για πάντα ξεχνάω.
Γλιστράω σ’ έναν άδειο Παράδεισο
και τις λέξεις για πάντα ξεχνάω
Μακριά απ’ τους φίλους μου
μακριά από σένα
μακριά απ’ τους φίλους μου
μακριά από σένα
|
Stis sképsis mu ta íchni chaménos
ksanagirnáo sta dóra pu échasa
anazitó tin alíthia pu icha
ma i alíthia akóma pio péra
ap’ ósa láthos katálava
ke girepsa na vro
Ki o drómos ston matión su
ta vléfara
chorís na kséro an matóno
í geláo s’ aftó to pechnídi
Fíle, su léo glistráo
s’ énan ádio Parádiso
ke tis léksis gia pánta ksechnáo.
Glistráo s’ énan ádio Parádiso
ke tis léksis gia pánta ksechnáo
Makriá ap’ tus fílus mu
makriá apó séna
makriá ap’ tus fílus mu
makriá apó séna
|