Όχι τίποτ’ άλλο δηλαδή,
όχι πως μου καίγεται καρφί.
Ούτε και με νοιάζει αν μ’ αγαπάς·
έτσι για να ξέρω που το πας.
Πως το παίζεις, πως το παίζεις;
Που το πας, που το πας, που το πας;
Το κεφάλι σου θα φας.
Όχι πως με νοιάζει που γυρνάς
ούτε τις βραδιές σου πού περνάς.
Τώρα πια εγώ δε σ’ αγαπώ·
από περιέργεια ρωτώ.
Πως το παίζεις, πως το παίζεις;
Που το πας, που το πας, που το πας;
Το κεφάλι σου θα φας.
Όχι τίποτ’ άλλο δηλαδή,
όχι πως μου καίγεται καρφί.
Ούτε και με νοιάζει αν μ’ αγαπάς·
έτσι για να ξέρω που το πας.
Πως το παίζεις, πως το παίζεις;
Που το πας, που το πας, που το πας;
Το κεφάλι σου θα φας.
|
Όchi típot’ állo diladí,
óchi pos mu kegete karfí.
Oíte ke me niázi an m’ agapás·
étsi gia na kséro pu to pas.
Pos to pezis, pos to pezis;
Pu to pas, pu to pas, pu to pas;
To kefáli su tha fas.
Όchi pos me niázi pu girnás
ute tis vradiés su pu pernás.
Tóra pia egó de s’ agapó·
apó periérgia rotó.
Pos to pezis, pos to pezis;
Pu to pas, pu to pas, pu to pas;
To kefáli su tha fas.
Όchi típot’ állo diladí,
óchi pos mu kegete karfí.
Oíte ke me niázi an m’ agapás·
étsi gia na kséro pu to pas.
Pos to pezis, pos to pezis;
Pu to pas, pu to pas, pu to pas;
To kefáli su tha fas.
|