|
Αχνά χαράματα, σιγά
σαν τρεμοπαίζει η Πούλια
θα μαραθούν τα γιασεμιά
θα μαραθούν τα γιούλια.
Μα εσύ θα είσαι μοναχή
γερμένη στο περβάζι
και θα θωρείς τη χρυσαυγή
τα πέπλα της ν’ αλλάζει.
Ροδιά μου εσύ τετράκλωνη
στολίδι της αυλής μου
ανάπαυση της προσμονής
νεράκι της πληγής μου.
Θα `ρθείς στο σπίτι μας ξανά
μ’ εμέ να σμίξεις πάλι
και δυο κρινάκια τ’ Απριλιού
να βάλεις στ’ ανθογυάλι.
Στα χέρια μου σε σήκωσα
σ’ ανύψωσα ως τ’ αστέρια
και σμάρια να φτερούγισαν
στα στήθια περιστέρια.
Με της χαράς το ξύπνημα
με της φυγής τον πόνο
κι από τα τότε καρτερώ
το γυρισμό σου μόνο.
Ροδιά μου εσύ τετράκλωνη
στολίδι της αυλής μου
ανάπαυση της προσμονής
νεράκι της πληγής μου.
Θα `ρθείς στο σπίτι μας ξανά
μ’ εμέ να σμίξεις πάλι
και δυο κρινάκια τ’ Απριλιού
να βάλεις στ’ ανθογυάλι.
|
Achná charámata, sigá
san tremopezi i Pulia
tha marathun ta giasemiá
tha marathun ta giulia.
Ma esí tha ise monachí
germéni sto pervázi
ke tha thoris ti chrisavgí
ta pépla tis n’ allázi.
Rodiá mu esí tetrákloni
stolídi tis avlís mu
anápafsi tis prosmonís
neráki tis pligís mu.
Tha `rthis sto spíti mas ksaná
m’ emé na smíksis páli
ke dio krinákia t’ Apriliu
na vális st’ anthogiáli.
Sta chéria mu se síkosa
s’ anípsosa os t’ astéria
ke smária na fterugisan
sta stíthia peristéria.
Me tis charás to ksípnima
me tis figís ton póno
ki apó ta tóte karteró
to girismó su móno.
Rodiá mu esí tetrákloni
stolídi tis avlís mu
anápafsi tis prosmonís
neráki tis pligís mu.
Tha `rthis sto spíti mas ksaná
m’ emé na smíksis páli
ke dio krinákia t’ Apriliu
na vális st’ anthogiáli.
|
