Κέρνα με απόψε τη ζωή σου,
δώσ’ μου να την πιω γουλιά γουλιά.
Θάλασσα αγάπης το κορμί σου,
πάρε με μαζί σου στ’ ανοιχτά.
Μόνο η αγάπη σου μεθάει,
μόνο το κορμί σου με χωράει.
Έρωτας που στάζει ανατριχίλα
από τα ολόγλυκά σου χείλια.
Κι όλη νύχτα θα μεθάω,
θα σκορπάω, θα σκορπάς.
Κι όλη νύχτα θα ρωτάω:
μ’ αγαπάς, δε μ’ αγαπάς;
Θα σκορπάω, θα σκορπάς,
σ’ αγαπάω, μ’ αγαπάς.
Κέρνα με τη νύχτα στο ποτήρι,
τρένο η ζωή μας και περνά.
Έκανε ο κόσμος χαρακίρι
πάνω στην καρδιά μου και πονά.
Μόνο η αγάπη σου με νοιάζει,
όνειρο η ζωή που ξεθωριάζει.
Κι αν ρωτήσουν κάποτε ποιος φταίει,
θα ’μαστε εμείς οι τελευταίοι.
Κι όλη νύχτα θα μεθάω,
θα σκορπάω, θα σκορπάς.
Κι όλη νύχτα θα ρωτάω:
μ’ αγαπάς, δε μ’ αγαπάς;
Θα σκορπάω, θα σκορπάς,
σ’ αγαπάω, μ’ αγαπάς.
|
Kérna me apópse ti zoí su,
dós’ mu na tin pio guliá guliá.
Thálassa agápis to kormí su,
páre me mazí su st’ anichtá.
Móno i agápi su methái,
móno to kormí su me chorái.
Έrotas pu stázi anatrichíla
apó ta ológliká su chilia.
Ki óli níchta tha metháo,
tha skorpáo, tha skorpás.
Ki óli níchta tha rotáo:
m’ agapás, de m’ agapás;
Tha skorpáo, tha skorpás,
s’ agapáo, m’ agapás.
Kérna me ti níchta sto potíri,
tréno i zoí mas ke perná.
Έkane o kósmos charakíri
páno stin kardiá mu ke poná.
Móno i agápi su me niázi,
óniro i zoí pu ksethoriázi.
Ki an rotísun kápote pios ftei,
tha ’maste emis i teleftei.
Ki óli níchta tha metháo,
tha skorpáo, tha skorpás.
Ki óli níchta tha rotáo:
m’ agapás, de m’ agapás;
Tha skorpáo, tha skorpás,
s’ agapáo, m’ agapás.
|