|
Στο σταθμό περιμένω να με πάρει το τρένο που θα `ρθει
στον αέρα μιλάω κι ένα ένα μετράω τα λάθη
η ψυχή μου ρημάδια η βαλίτσα μου άδεια στο χέρι
και της νύχτας το κρύο πως δεν είμαστε δύο, το ξέρει.
Το τσιγάρο στα χείλη αναμμένο φυτίλι που λιώνει
κι η αγάπη με δάκρυ στων ματιών μου την άκρη τελειώνει
Στο παγάκι φωλιάζω και δυο λόγια χαράζω για σένα
μια καρδιά κι ένα βέλος στην αρχή και στο τέλος σπασμένα
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ..
Μα στο άδειο η ανάσα θολώνει το τζάμι
κι όσο πάω μαυρίζω μες στου τρένου το γκρίζο πλοκάμι
κι όσο φεύγει η πόλη σε ξεχάσανε όλοι μου λέει
η σφυρίχτρα απαντάει πως μαζί μου πονάει και κλαίει
Το τσιγάρο μου σβήνω και το αχ που αφήνω με σπάει
με κοιτάει ένας ξένος σαν και μένα χαμένος γελάει
Έξω τρέχουν εικόνες, ρημαγμένοι στρατώνες οι σκέψεις
Στη μορφή σου φωλιάζω και στο τζάμι χαράζω δυο λέξεις
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
|
Sto stathmó periméno na me pári to tréno pu tha `rthi
ston aéra miláo ki éna éna metráo ta láthi
i psichí mu rimádia i valítsa mu ádia sto chéri
ke tis níchtas to krío pos den imaste dío, to kséri.
To tsigáro sta chili anamméno fitíli pu lióni
ki i agápi me dákri ston matión mu tin ákri telióni
Sto pagáki foliázo ke dio lógia charázo gia séna
mia kardiá ki éna vélos stin archí ke sto télos spasména
S’ agapó, s’ agapó
s’ agapó, s’ agapó..
Ma sto ádio i anása tholóni to tzámi
ki óso páo mavrízo mes stu trénu to gkrízo plokámi
ki óso fevgi i póli se ksechásane óli mu léi
i sfiríchtra apantái pos mazí mu ponái ke klei
To tsigáro mu svíno ke to ach pu afíno me spái
me kitái énas ksénos san ke ména chaménos gelái
Έkso tréchun ikónes, rimagméni stratónes i sképsis
Sti morfí su foliázo ke sto tzámi charázo dio léksis
S’ agapó, s’ agapó
s’ agapó, s’ agapó
|
