|
Αυτές τις στράτες πόσες φορές
αγκαλιασμένοι δεν τις είχαμε διαβεί
πότε γελώντας απ’ τις χαρές
κι άλλοτε πάλι ξεχασμένοι και βουβοί.
Κι αν σε τραβήξανε δρόμοι μεγάλοι
κι αν το μετάνιωσες γύρισε πάλι
σ’ αυτές τις στράτες σ’ αυτούς τους δρόμους
για παραβάτες δεν έχει νόμους.
Σ’ αυτούς τους δρόμους πως νοσταλγώ
να ξαναβγούμε όπως τότε μια βραδιά
να `μαστε μόνο εσύ κι εγώ
και να τα πούμε με το χέρι στην καρδιά.
Κι αν σε τραβήξανε δρόμοι μεγάλοι
κι αν το μετάνιωσες γύρισε πάλι
σ’ αυτές τις στράτες σ’ αυτούς τους δρόμους
για παραβάτες δεν έχει νόμους.
|
Aftés tis strátes póses forés
agkaliasméni den tis ichame diavi
póte gelóntas ap’ tis charés
ki állote páli ksechasméni ke vuvi.
Ki an se travíksane drómi megáli
ki an to metánioses girise páli
s’ aftés tis strátes s’ aftus tus drómus
gia paravátes den échi nómus.
S’ aftus tus drómus pos nostalgó
na ksanavgume ópos tóte mia vradiá
na `maste móno esí ki egó
ke na ta pume me to chéri stin kardiá.
Ki an se travíksane drómi megáli
ki an to metánioses girise páli
s’ aftés tis strátes s’ aftus tus drómus
gia paravátes den échi nómus.
|
