|
Γράψαμε τραγούδια, που μιλούσαν για τη θλίψη
των άρρωστων, δυσάρεστων, και μάταιων δεσμών.
Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη
των άρρωστων, δυσάρεστων, και μάταιων δεσμών.
Παίξαμε με στίχους που γελούσαν με την πίστη
των άτυχων, των άσχημων, των άδοξων θνητών.
Φτιάξαμε τραγούδια που γλεντούσαν με τις τύψεις
των άχρωμων, ασήμαντων, ανόητων εραστών.
Κλάψαμε με στίχους που γραφτήκαν για τις πτώσεις
των όμορφων, ανέγγιχτων, απόμακρων ονείρων.
Κι αυτό που μένει…
Ένας άθλιος σκοπός, ένας γελοίος ρυθμός,
σαν ψυχροί θεατές, να πενθούμε το χθες.
Κάποιος που υπομένει κι άλλος που περιμένει
για να σώσει ένα αστέρι στον ουρανό που πεθαίνει.
Ένας γέρος που μένει μοναχός να προσμένει
σ’ ένα θάνατο αργό, να φανεί δυνατός.
Ένας, ένας που φεύγει, τι `ναι αυτό που απομένει;
Ένας άθλιος σκοπός, ένας γελοίος ρυθμός.
|
Grápsame tragudia, pu milusan gia ti thlípsi
ton árroston, disáreston, ke máteon desmón.
Grápsame tragudia pu milusan gia ti thlípsi
ton árroston, disáreston, ke máteon desmón.
Peksame me stíchus pu gelusan me tin písti
ton átichon, ton áschimon, ton ádokson thnitón.
Ftiáksame tragudia pu glentusan me tis típsis
ton áchromon, asímanton, anóiton erastón.
Klápsame me stíchus pu graftíkan gia tis ptósis
ton ómorfon, anéngichton, apómakron oniron.
Ki aftó pu méni…
Έnas áthlios skopós, énas gelios rithmós,
san psichri theatés, na penthume to chthes.
Kápios pu ipoméni ki állos pu periméni
gia na sósi éna astéri ston uranó pu petheni.
Έnas géros pu méni monachós na prosméni
s’ éna thánato argó, na fani dinatós.
Έnas, énas pu fevgi, ti `ne aftó pu apoméni;
Έnas áthlios skopós, énas gelios rithmós.
|
