Σαν φεγγαράκι ξεχασμένο
Στου ουρανού ψηλά τα βάθη
Στάθηκα απόψε να φωτίσω
Το πελαγίσιο σου κρεβάτι
Εδώ ψηλά σε πιάνει τρόμος
αλλά με σένα δε γελιέμαι
Λύνω τη ζώνη ασφαλείας
Μες στον αφρό σου να κυλιέμαι
Άσε με να σε φωτίζω
Κι αν ζαλιστείς σ’ αποκοιμίζω
Είναι ο καιρός που δε μας θέλει
Είναι το κύμα που αγριεύει
Εμείς το ξέρουμε μωρό μου
Η αγάπη πάντοτε παιδεύει
Μακρύ θα είναι το ταξίδι
Αλλά με μένα μη φοβάσαι
Θα σε φιλώ, θα σ’ αγκαλιάζω
Όταν ξυπνάς κι όταν κοιμάσαι
Άσε με να σε πηγαίνω
Κι αν κουραστείς σε περιμένω…
|
San fengaráki ksechasméno
Stu uranu psilá ta váthi
Státhika apópse na fotíso
To pelagisio su kreváti
Edó psilá se piáni trómos
allá me séna de geliéme
Líno ti zóni asfalias
Mes ston afró su na kiliéme
Άse me na se fotízo
Ki an zalistis s’ apokimízo
Ine o kerós pu de mas théli
Ine to kíma pu agrievi
Emis to ksérume moró mu
I agápi pántote pedevi
Makrí tha ine to taksídi
Allá me ména mi fováse
Tha se filó, tha s’ agkaliázo
Όtan ksipnás ki ótan kimáse
Άse me na se pigeno
Ki an kurastis se periméno…
|