Ήσουν εσύ στα δεκαοχτώ και εγώ σχεδόν δεκάξι
και σ’ ένα πάρτι μια φορά κρυφά τα ’χαμε φτιάξει.
Λίγο πριν μπεις στα δεκαεννιά μου είπες “τα χαλάμε”,
έκλαιγα μες στο σινεμά και στο ’λεγα θυμάμαι
Σαν και μένα καμιά, σαν και μένα καμιά
σαν και μένα καμιά δε σ’ αγαπάει,
και ούτε για σένανε πονάει σαν και μένα καμιά.
Όλα περνούν με τον καιρό, τίποτα δεν κρατάει,
την πρώτη αγάπη όμως κανείς ποτέ δεν την ξεχνάει.
Σε είδα χτες στο σινεμά σε μια ταινία τρόμου,
μου ’πες πως σου ’λειψα πολύ, μα σ’ το ’χα πει μωρό μου
Σαν και μένα καμιά, σαν και μένα καμιά
σαν και μένα καμιά δε σ’ αγαπάει,
και ούτε για σένανε πονάει σαν και μένα καμιά.
|
Ήsun esí sta dekaochtó ke egó schedón dekáksi
ke s’ éna párti mia forá krifá ta ’chame ftiáksi.
Lígo prin bis sta dekaenniá mu ipes “ta chaláme”,
éklega mes sto sinemá ke sto ’lega thimáme
San ke ména kamiá, san ke ména kamiá
san ke ména kamiá de s’ agapái,
ke ute gia sénane ponái san ke ména kamiá.
Όla pernun me ton keró, típota den kratái,
tin próti agápi ómos kanis poté den tin ksechnái.
Se ida chtes sto sinemá se mia tenía trómu,
mu ’pes pos su ’lipsa polí, ma s’ to ’cha pi moró mu
San ke ména kamiá, san ke ména kamiá
san ke ména kamiá de s’ agapái,
ke ute gia sénane ponái san ke ména kamiá.
|