Τ’ όνειρο που ποτίσαμε
μ’ αίμα νερό και δάκρυ
μια νύχτα το αφήσαμε
να μαραθεί σε μι’ άκρη
Σαν της γαρδένιας τον ανθό
που ζει μια νύχτα μόνο
και το δικό μας όνειρο
το βρήκα κάποιο δειλινό σκουπίδι, σκουπίδι
μες στο δρόμο
Το όνειρο που ποτίσαμε
με της καρδιάς το αίμα
στο δάκρυ μας το πνίξαμε,
στου χωρισμού το ρέμα
Σαν της γαρδένιας τον ανθό
που ζει μια νύχτα μόνο
και το δικό μας όνειρο
το βρήκα κάποιο δειλινό σκουπίδι, σκουπίδι
μες στο δρόμο
Σαν της γαρδένιας τον ανθό
που ζει μια νύχτα μόνο
και το δικό μας όνειρο
το βρήκα κάποιο δειλινό σκουπίδι, σκουπίδι
μες στο δρόμο
|
T’ óniro pu potísame
m’ ema neró ke dákri
mia níchta to afísame
na marathi se mi’ ákri
San tis gardénias ton anthó
pu zi mia níchta móno
ke to dikó mas óniro
to vríka kápio dilinó skupídi, skupídi
mes sto drómo
To óniro pu potísame
me tis kardiás to ema
sto dákri mas to pníksame,
stu chorismu to réma
San tis gardénias ton anthó
pu zi mia níchta móno
ke to dikó mas óniro
to vríka kápio dilinó skupídi, skupídi
mes sto drómo
San tis gardénias ton anthó
pu zi mia níchta móno
ke to dikó mas óniro
to vríka kápio dilinó skupídi, skupídi
mes sto drómo
|