|
Σαν χαθώ θα με ζητάς
Τη ζωή σου θα σκορπάς
Μες στα βρώμικα σοκάκια
Με αγάπες μιας βραδιάς
Κι όπως θα `σαι μοναχός
Μες στην ερημιά της γης
Θα κρεμάσεις κάποια νύχτα
Τα κουρέλια της ψυχής
Και θα μου ζητάς να ‘ρθω
Να σε βρω στην ερημιά
Μα εγώ δε θα υπάρχω
Θα `μαι πια πολύ μακριά
Σαν χαθώ θα με ζητάς
Της ζωή σου θα σκορπάς
Στη σιωπή της μοναξιάς σου
Σαν ληστής και σαν φονιάς
Θα ζητάς να μ’ αναστήσεις
Μα θα είναι πια αργά
Και δε θα `χω να σου δώσω
άλλη αγάπη στην καρδιά
Κι όπως θα ’σαι μοναχός…
|
San chathó tha me zitás
Ti zoí su tha skorpás
Mes sta vrómika sokákia
Me agápes mias vradiás
Ki ópos tha `se monachós
Mes stin erimiá tis gis
Tha kremásis kápia níchta
Ta kurélia tis psichís
Ke tha mu zitás na ‘rtho
Na se vro stin erimiá
Ma egó de tha ipárcho
Tha `me pia polí makriá
San chathó tha me zitás
Tis zoí su tha skorpás
Sti siopí tis monaksiás su
San listís ke san foniás
Tha zitás na m’ anastísis
Ma tha ine pia argá
Ke de tha `cho na su dóso
álli agápi stin kardiá
Ki ópos tha ’se monachós…
|
