Από παιδί μέσα στους δρόμους
χωρίς αγάπη και στοργή,
βουνά εσήκωσα στους ώμους,
δε σε φοβήθηκα ζωή,
από παιδί, χωρίς το χάδι,
με την καρδιά μου για πληγή,
ποτέ δεν έσκυψα κεφάλι
κι ας με χτυπούσαν κεραυνοί,
κι ας με χτυπούσαν κεραυνοί.
Σε νίκησα ζωή, σε νίκησα
γιατί ακόμα ζω, γιατί έχω ψυχή,
σε νίκησα ζωή, σε νίκησα
γιατί έμεινα εδώ, γιατί έμεινα σωστή,
σε νίκησα ζωή, σε νίκησα.
Από παιδί μες στην ορφάνια,
μες στα ανθρώπινα θεριά,
είχα τον ουρανό για μάνα,
πάλεψα, στάθηκα ψηλά,
από παιδί μες στις παγίδες
που κρύβει η νύχτα στα στενά,
πέρασα μπόρες, καταιγίδες
κι έφτασα ως την ξαστεριά,
κι έφτασα ως την ξαστεριά.
Σε νίκησα ζωή, σε νίκησα
γιατί ακόμα ζω, γιατί έχω ψυχή,
σε νίκησα ζωή, σε νίκησα
γιατί έμεινα εδώ, γιατί έμεινα σωστή,
σε νίκησα ζωή, σε νίκησα
γιατί ακόμα ζω, γιατί έχω ψυχή,
σε νίκησα ζωή, σε νίκησα
γιατί έμεινα εδώ, γιατί έμεινα σωστή,
σε νίκησα ζωή, σε νίκησα.
|
Apó pedí mésa stus drómus
chorís agápi ke storgí,
vuná esíkosa stus ómus,
de se fovíthika zoí,
apó pedí, chorís to chádi,
me tin kardiá mu gia pligí,
poté den éskipsa kefáli
ki as me chtipusan keravni,
ki as me chtipusan keravni.
Se níkisa zoí, se níkisa
giatí akóma zo, giatí écho psichí,
se níkisa zoí, se níkisa
giatí émina edó, giatí émina sostí,
se níkisa zoí, se níkisa.
Apó pedí mes stin orfánia,
mes sta anthrópina theriá,
icha ton uranó gia mána,
pálepsa, státhika psilá,
apó pedí mes stis pagides
pu krívi i níchta sta stená,
pérasa bóres, kategides
ki éftasa os tin ksasteriá,
ki éftasa os tin ksasteriá.
Se níkisa zoí, se níkisa
giatí akóma zo, giatí écho psichí,
se níkisa zoí, se níkisa
giatí émina edó, giatí émina sostí,
se níkisa zoí, se níkisa
giatí akóma zo, giatí écho psichí,
se níkisa zoí, se níkisa
giatí émina edó, giatí émina sostí,
se níkisa zoí, se níkisa.
|